Bu yıl 8 Mart Dünya Bayanları Günü, İzmir Büyükşehir Belediyesi’nin Hatay’da kurduğu çadır kentte afet sonrasında hayata tutunmaya çalışan bayanların uğraşının gölgesinde yaşanıyor. Çok güç günler geçirdiklerini belirten depremzede bayanlar, bugünlerin geride kalacağına olan inançlarıyla ayakta kalmaya çalışıyor.
İzmir Büyükşehir Belediyesi’nin Hatay’da kurduğu çadır kentte yaşayan bayanlar bu yıl 8 Mart Dünya Bayanlar gününü buruk geçiriyor. İzmir Büyükşehir Belediyesi, Anahtar Bayan Çalışmaları Bütüncül Hizmet Merkezi aracılığıyla bölgedeki bayanlara yardım eli uzatıyor, onların yaralarını sarmak için elinden gelen dayanağı veriyor.
“Her şeyin olağana dönmesini bekliyoruz”
Yaşadıkları zorluklara karşın hayata tutunan bayanlar hislerini şöyle lisana getirdi. Nuray Sökmen: “Allah kimsenin başına vermesin. Biz yaşadık, kimse yaşamasın. Meskenlerimiz yıkıldı. Çocuklarımız enkaz altında kaldı fakat çok şükür kurtuldular. Bize takviye olmaya çalıştılar, Allah razı olsun. Eşim inşaat personelidir. Şu an işsiz. Her şeyin olağana dönmesini bekliyoruz.”
“Ne hoş yaşıyorduk, sıcak bir yuvamız vardı”
Kızı Arya Parıltı Sökmen ile çadır kentte barınan Süheyla Sökmen: “Zaten sarsıntıya ayakta yakalanmıştık. Birinci sarsıntıda konutumda rastgele bir hasar yoktu fakat öğle olan zelzelede berbat bir formda hasar oldu. Çok makus bir gün. Yaşanılacak bir durum değil, Allah kimseye yaşatmasın. Farklı hisler içindeyim. İnşallah en kısa vakitte bunları atlatırız. Ne hoş yaşıyorduk. Sıcak bir yuvamız vardı, eşimin konuta gelişini bekliyordum. Bu acı değişik bir şey.”
“Evden eşyalarımızı alamadık”
Seniye Bük: “Herkes işinde gücündeydi. Artık ne iş ne güç var. Konuttan bir eşya çıkmadı. Ne yapalım ne edelim! Mal mülk Allah’a kalıyor. Bırakamıyoruz, Türkiye bizim. Nereye gidersek esasen vefat var. Burada ölelim daha uygun dedik.”
“5 Şubat akşam yattık, sabah felaketle kalktık”
Afetten sonra çadır kentte yaşamak zorunda kalan Nuray Tosun: “Dört dörtlük olmasa da çok hoş hayatlarımız vardı. Şubat’ın 5’inde yattık akşam, sabah felaketle kalktık. Anlatılmaz. Kendi yağımızda kavrulan insanlardık. Artık çadırda barınıyoruz. Allah verenlerden binlerce sefer razı olsun, biz razıyız Allah da razı olsun. Bize sıcak yemeğimiz de geliyor. İnşallah bugünler de geçecek. Kayıplarımız yok, onlarla teselli oluyoruz.”
“Allah kimsenin başına vermesin”
Depremzede Tuğba Karaver: “Zor bir süreçten geçiyoruz. Allah kimsenin başına vermesin. Çocuklarımız da biz de çok perişan olduk. Evsiz kalmak, çadırda yaşamak çok sıkıntı. Bir an evvel konteynerlere geçmek istiyoruz.”
“Günlerimiz ağlamakla geçiyor”
Eşinin olmadığını ve üç oğlunun farklı vilayetlerde yaşadığını belirten Fatma Hatip: “Günlerimiz gerilimle, ağlamakla geçiyor. Vakit zaman sarsıntı oluyor, çok korkuyoruz. Çok sıkıntı günler geçiriyoruz.”
Aynur Çalar: “Çadırda yaşamak çok güç. Allah kimsenin başına vermesin. 6 tane torunum var, onlara hiçbir şey yapamıyorum.”
Bir engelli oğlu, gelin ve torunlarıyla birlikte çadırda yaşayan Saniye Çalar: “Hepimiz 8-10 kişi birebir çadırın içindeyiz. Bir kesim ekmek verenden de Allah razı olsun.”
Kaynak: (BYZHA) – Beyaz Haber Ajansı
