Kas erimesi nedeniyle tekerlekli sandalyede hayatını devam ettiren Gamze Kılıç, kanında karbondioksit yükselmesi nedeniyle entübe edilip teneffüs aygıtına bağlanmasına karşın “en büyük hazinem” dediği öğrencilerine ders anlatmaya, açtığı toplumsal medya hesabıyla da farkındalık oluşturmaya devam ediyor.
Henüz 6 yaşındayken, halk ortasında “kas erimesi” olarak bilinen “Musküler distrofi” teşhisi konulan ve hareket etme yetisini 12 yaşında kaybeden Gamze Kılıç, bu süreçte en çok hastalığından değil meraklı bakışlardan ve bitmeyen sorulardan yoruldu.
Lise yıllarında, sıkıntılarının üstesinden gelmede gösterdiği muvaffakiyet ile psikolog olmaya yönelse de yabancı lisan bilgisiyle Hacettepe Üniversitesi Alman Lisanı ve Edebiyatını kazanan, İngiliz Lisanı ve Edebiyatında da yan kol yapan Kılıç, 2014’te Erasmus programıyla yurt dışına giden birinci ağır engelli öğrenci olarak Almanya Heidelberg Üniversitesinde okudu.
Tekerlekli sandalyesi ve ailesinin takviyesiyle yaptığı seyahatlerle Almanya dışında İsviçre, İtalya, Çek Cumhuriyeti ve Avusturya’ya giden Kılıç, 2015’te üniversiteden dereceyle mezun oldu, akabinde yaklaşık 7 yıl evvel atandığı Ulusal Eğitim Bakanlığı Sincan Fatih Anadolu Lisesi’nde Almanca öğretmeni olarak misyona başladı.
“Gözlerimi açtığımda ağır bakımda aygıtlara bağlı haldeydim”
AA grubu, kas erimesi nedeniyle uzun yıllardır tekerlekli sandalye kullanan ve geçen yıl kanındaki oksijen oranının azalması üzerine geçirdiği operasyon sonucu teneffüs aygıtına bağlanan 31 yaşındaki Gamze Kılıç’ın dersine konuk oldu.
Kovid-19 salgını sürecinde 2 yıla yakın mühlet uzaktan eğitim verdiğini, ekran karşısında ders anlatmanın yorucu bir süreç olduğunu belirten Kılıç, bu süreçte birtakım şikayetleri olmasına karşın doktora gitmeyi daima göz gerisi ettiğini tabir etti.
Geçen yılın haziran ayında kanında karbondioksit yükselmesi nedeniyle entübe olduğunu aktaran Kılıç, şöyle devam etti:
“Gözlerimi açtığımda ağır bakımda aygıtlara bağlı haldeydim. Entübe sözcüğünü birinci kere pandemide duyduğum için tabip gelip açıklama yapana kadar Kovid geçirdiğimi sandım. Oysaki teneffüs yetmezliği nedeniyle ağzımdan ciğerlerime kadar boru yerleştirilmiş. Uzun mühlet entübe kalmak ses tellerine ziyan verdiği ve enfeksiyon riskini arttırdığı için 4 gün sonra tabipler soluk boruma cerrahi bir süreçle küçük bir delik açarak beni teneffüs aygıtına bağladılar. Bu sürece trakeostomi deniliyor. Trakeostomi bir hastalık değil, mevcut hastalık sonucu ortaya çıkan bir durum. Sesim artık çıkmıyordu. Ağır bakımda günlerim ağlayarak geçti, çok yıpratıcı bir süreçti. Ankara Kent Hastanesi Nöroloji-Ortopedi Hastanesindeki ağır bakım hekimlerim bana çok dayanak oldu. Sonra palyatif bakım servisine sevk edildim. Hayata teneffüs aygıtıyla daha kolay adapte olabilmem için eğitim verildi. Hekimim Ganime Ayar öğretmenliğe tekrar başlayabileceğime inandı. Bana ‘umut vadeden hastamsın’ diyordu. Ben de onların inancını boşa çıkarmak istemedim.”
Gamze Kılıç, palyatif bakımdan 1,5 ay sonra taburcu olduğunu belirterek, bu süreçte trakeostomi hakkında yerli yabancı birçok tıp mecmuası okuduğunu, daha düzgün olup tekrar öğrencilerinin karşısında olmayı istediğini söyledi.
Raporlu olmak yerine çalışmayı tercih eden bir öğretmen olduğunu lisana getiren Kılıç,”Hastanede ‘artık ders anlatamayacak mıyım’ diye her gün üzülüyordum. Sonra sesime tekrar kavuştum. Meslektaşlarım ve öğrencilerim de beni çok özlediklerini söyleyince ortadan geçen 6 ayın sonunda raporumu uzatmayıp öğretmenliğe döndüm.” tabirlerini kullandı.
“Sosyal medya hesabımı takip edenlerden çok hoş dönüşler alıyorum”
Derse girmekle kalmayan Gamze öğretmen, oluşturduğu “trakeostomili_hayat” isimli toplumsal medya hesabı ile kendisi üzere yaşayanlara dışarı çıkıp hayata karışmaları için ilham kaynağı oldu.
Bu hesap aracılığıyla okuduğu yerli ve yabancı tıp mecmuası ile öğrendiklerini ve tecrübelerini diğerlerine aktarmaya çalıştığını belirten Kılıç, “Hesabımı takip edenlerden çok hoş dönüşler alıyorum. ‘Daha evvel dışarı çıkamıyorduk, sizi gördükten sonra dışarı çıkmaya başladık’ diyenler oluyor. Bu da beni motive ediyor. İlham aldıklarını söylediklerinde kendimde güç buluyorum.” diye konuştu.
“Yürüyemiyorum, teneffüs aygıtı kullanıyorum lakin bunlar beni tanımlayan şeyler değil”
Okulunda Meslekleri Tanıtma Kulübü’nde misyonlu olduğunu, öğrencileri için meslek sahibi isimleri okula davet ettiğini, bunlar ortasında kendisini tedavi eden tabip ve hemşirelerin de bulunduğunu anlatan Gamze öğretmen, kelamlarını şöyle sürdürdü:
“Sahip olduğum en hoş hazine öğrencilerim. Onlar için daima güzel örnek olmayı isterim. Hayatımızın müddetini biz belirleyemeyiz lakin kalitesi bizim elimizdedir. Yürüyemiyorum, teneffüs aygıtı kullanıyorum fakat bunlar beni tanımlayan şeyler değil. İçinde bulunduğum kurallara karşın gösterdiğim uğraş ile bir yerlere geliyorum. Öğrencilerimin de hiçbir aksilikte düşmemelerini, kendilerini güzel hissetmelerini istiyorum, onlara ilham olmak, fark yaratmalarını istiyorum.
Kendime dair her şeyi olduğu üzere kabul etmeye başladığımda hayatım güzelleşti. Bağımsız yaşamak, kendine yetmek manasına gelmiyor. Kimse kendine kâfi pozisyonda değildir. Pürüzümüz olsun ya da olmasın hayatta hepimiz diğerlerinin takviyesine gereksinim duyarız. Hepimiz birbirimizden öğreniyoruz, hepimiz aslında birbirimizin öğretmeniyiz.”
Öğrencilerinin ve meslektaşlarının gözünden Gamze öğretmen
Gamze Kılıç’ın öğrencilerinden Mahsus Büyüktanır, “Gamze öğretmenle ders işlemek çok keyifli. Onun yaşadığı zorluğa karşın gösterdiği direniş bana umut veriyor ve hayata daha sıkı tutunmamı sağlıyor. O, gördüğüm en uygun ve en çabalı insanlardan biri.” kelamlarıyla öğretmenini anlattı.
Ebrar Anıl ise öğretmeninin kendisine ilham kaynağı olduğunu belirterek, “Onun gözlerindeki o ışık bize umut veriyor.” dedi.
Gamze öğretmenin meslektaşı Saadet Çınar da onun hayata tutunuşunun herkese güç verdiğini, öğrencilerine de kıymetli yönlendirmeler yaptığını kaydetti.
Son Dakika
