Kerküklü demir ustası Ali Demirci, kaybolmaya yüz tutan demircilik zanaatını yaşatmaya çalışıyor

Irak’ın Kerkük kentinde çocuk yaştan itibaren babasından demircilik zanaatı öğrenen Ali Hüseyin Demirci, yok olmak üzere olan demircilik mesleğini kendi çabalarıyla yaşatmaya çalışıyor.

Irak’ın Kerkük kentinde bulunan büyük pazardaki dükkanlar yavaş yavaş kapanıyor. Demirin ithal edilmesi, demircilik mesleğinin önemsenmemesi ve yetiştirilecek çırakların bulunamaması nedeniyle pazarda şu an sadece 3 demirci dükkanı bulunuyor. Unutulmaya yüz tutan demircilik zanaatını yaşatmak isteyen demirci ustası 51 yaşındaki Ali Hüseyin Demirci ise çocukluğunda babasından öğrendiği bu mesleği gelecek nesillere ulaştırmak istiyor. Mesleğin kolay olmadığını söyleyen Demirci, “Bu pazarda büyüdüm. Babam ve dedemden demirciliği öğrendim. Bu dükkanda beraber çalıştık. Bu pazar, tamamıyla demirci dükkanlarıyla doluydu ama şu an sadece 3 dükkan var. Bu zanaat kolay bir meslek değil. Yok olma tehlikesiyle karşı karşıya. Bunun sebebi de büyük ustaların kalmaması. Bazıları Allah’ın rahmetine kavuştu, bizler ise devam ediyoruz ama işi öğrenen yok. Bu zamanda, işimizin masrafları da yaptığımız üretimlere göre elbette fazla. Akaryakıt fiyatları, kiralar, kereste ücretleri çok yüksek ve emeğimize değmiyor. Üstelik çiftçiler de çalışmıyor, ekin ekmiyor ve kendini yormuyor. Eskiden demircilik mesleğinin en ağır ve zor aletlerini yapardık. Sürme, traktör malzemeleri, balta, çapa, kürek, kazma bunların hepsini ellerimizle yapardık. Şu an ise el emeğine talep kalmadı çünkü yurt dışından bunlar hazır geliyor. Çin’den gelen ürünler mesleğimize zarar verdi. Fakat buna rağmen, yurt dışından getirilen malzemeler temiz ve ucuz olsa da, kalitesiz. Maalesef onlara talep var” dedi.

“Umudumu kaybediyorum”

Okul çıkışında babasının dükkanına giderek çalışmaya başladığını da sözlerine ekleyen Demirci, “1980 ve 1990’lı yıllarda zanaatımız zirvede olan bir meslekti. Okuldan sonra direkt babama yardım etmek için dükkana giderdim. Sıcak yaz aylarında, Ramazan aylarında bile talep o kadar fazla olurdu ki yetiştirmek için geceleri de çalışırdık. Ama şu an çalışmamıza rağmen talep yok, kazanmıyoruz, emeğimize yetmiyor. Demircilik işine yok olmaması için devam ediyorum ama umudumu kaybediyorum” ifadelerini kullandı.